یکی از عجیب‌ترین و بحث‌برانگیزترین رویکردها در دنیای مد لوکس، تصمیم آگاهانه این برندها برای نابودی و آتش زدن محصولات نو و فروش نرفته خود است. این اتفاق که تیتر اول رسانه‌های اقتصادی و محیط زیستی شده است، در نگاه اول حرکتی دیوانه‌وار به نظر می‌رسد، اما یک استراتژی پیچیده پشت آن نهفته است.
💰 چرا برندها کالاهای میلیاردی را می‌سوزانند؟
این اقدام که توسط برندهای بزرگی مانند بِربِری (Burberry) و سایر خانه‌های مد صورت می‌گیرد، دلایل مشخصی دارد که تماماً حول محور “ارزش برند” می‌چرخد:
-
حفظ انحصار و پرستیژ (Exclusivity):
-
هدف اصلی، جلوگیری از رسیدن محصولات به دست «افراد نااهل» (به زعم برند) و «طبقه متوسط» است. کاهش قیمت یا عرضه در حراج‌ها، اعتبار و پرستیژ لوکس بودن برند را از بین می‌برد.
-
برند ترجیح می‌دهد محصول کلاً وجود نداشته باشد تا اینکه به قیمت پایین فروخته شود.
-
-
کنترل بازار سیاه و کپی‌برداری:
-
با از بین بردن کالاهای اصلی، برند از به سرقت رفتن طرح‌ها و ورود آن‌ها به بازار تقلبی و کپی جلوگیری می‌کند.
-
این کار تضمین می‌کند که هیچ محصولی از طریق کانال‌های غیررسمی با تخفیف‌های بالا به دست مشتری نرسد.
-
-
مدیریت عرضه (Supply Control):
-
برندهای لوکس به صورت مصنوعی تولید را کنترل می‌کنند تا همیشه تقاضا بیش از عرضه باشد. نابودی مازاد، این کمبود مصنوعی را حفظ می‌کند و حس خاص بودن محصول را بالا می‌برد.
-
🌍 بازتاب و انتقادات شدید
این سیاست که گاهی شامل نابودی کالاهایی به ارزش ده‌ها میلیون دلار می‌شود (به عنوان مثال، بربری در یک مقطع بیش از ۳۰ میلیون دلار از محصولاتش را سوزاند)، با اعتراضات گسترده‌ای مواجه شده است:
-
نگرانی‌های محیط زیستی: از بین بردن حجم عظیمی از مواد اولیه (پلاستیک، پارچه، چرم) و انرژی مصرف شده برای تولید، یک فاجعه زیست‌محیطی محسوب می‌شود.
-
انتقادات اخلاقی: در دنیایی که بسیاری از مردم برای رفع نیازهای اولیه مشکل دارند، نابود کردن عامدانه لباس‌های نو و گران‌بها، از نظر اخلاقی غیرقابل توجیه است.
